Wspólnota „Emaus”
przy parafii NSPJ w Nowym Targu
Opiekun: ks. Kazimierz SDS
Spotkania — IV czwartek miesiąca, godz. 18:45
Wspólnota Emaus – prawie 40 lat istnienia
Historia grupy sięga początku lat 80-tych, kiedy to skupiona przy parafii NSPJ młodzież studiująca i pracująca, wywodząca się głównie z kręgów oazowych, zaczęła podejmować różne formy działania. Były więc systematyczne spotkania formacyjne, ale też wystawianie spektakli teatralnych, wydawanie gazetki parafialnej, pielgrzymki.
Po kilku latach grupa zawiesiła działalność. Ludzie tworzący kiedyś Emaus założyli rodziny, zaangażowali się działalność zawodową i społeczną, wypełnili swój czas wieloma obowiązkami. Po pewnym czasie zaczęli jednak odczuwać potrzebę spotykania się w gronie osób kierujących się w życiu wartościami chrześcijańskimi, by wspólnie spędzać wolny czas, godząc wypoczynek z modlitwą, głównie tą wyśpiewywaną przy gitarze. Po kilku spotkaniach zapadła decyzja, żeby znowu wyruszyć w drogę do Emaus. I tak około 10 lat temu grupa znów się uaktywniła.
Wspólnotę stanowi obecnie kilkanaście rodzin (kilkadziesiąt osób) i ksiądz. Spotkania odbywają się zwykle raz w miesiącu, ale nie mają one stałego terminu, miejsca, ani nawet formy. Mniej więcej połowa spotkań odbywa się w plenerze, gdzie wspaniale udaje się połączyć uwielbianie Boga z regeneracją sił. Tradycją stały się: Msza św. i spotkanie opłatkowe w zaśnieżonej bacówce, nabożeństwo majowe przy kapliczce na gorczańskiej polanie, różaniec w ogrodzie maryjnym w Ludźmierzu. Członkowie grupy uczestniczą w pielgrzymkach, np. w Pielgrzymce Rodzin do Kalwarii, Pieszej Pielgrzymce Górali na Jasną Górę czy pieszej pielgrzymce „Sursum Corda” szlakiem papieskim z Zakopanego do Ludźmierza.
Ci, którzy mają okazję nawiedzić odległe miejsca kultu religijnego, w czasie spotkań dzielą się wrażeniami ze swojego pielgrzymowania. I tak na przykład w bieżącym roku jedna z rodzin przygotowała prezentację multimedialną i w ciekawy sposób przybliżyła pozostałym Ziemię Świętą, od innej można było wiele dowiedzieć się o całunie turyńskim.
Na spotkaniach celebrowane są uroczystości rodzinne: imieniny, urodziny, rocznice ślubu, co przejawia się głównie w modlitwie za jubilatów i solenizantów, czasem nawet na specjalnych Mszach świętych w ich intencji.
Jeśli istnieje taka potrzeba, rodziny podejmują działania samopomocowe, udzielając sobie nawzajem różnych form wsparcia, a także włączają się w organizację imprez i akcji charytatywnych.
W pamięci członków Emaus zapisze się też wspólne wędrowanie dróżkami Kalwarii Tylmanowskiej, pływanie żaglówką po Zalewie Czorsztyńskim, listopadowy wieczór patriotyczny, bale przebierańców dla dzieci i dorosłych, spotkanie z misjonarzem, zimowe zawody sportowe dla dzieciaków czy wyjazd z góralskim kolędowaniem do księdza – byłego opiekuna grupy.
Poza tymi różnorodnymi, najczęściej spontanicznie organizowanymi formami działalności, w których biorą udział całe rodziny, jest jeszcze inny rodzaj spotkań. Czas ich trwania, oprócz rozpoczynającej je modlitwy i śpiewu, wypełniony jest głównie rozmowami na interesujące członków grupy tematy. Dotyczą one Pisma Świętego, katechizmu, społecznej nauki Kościoła, wydarzeń roku liturgicznego, problemów etycznych? W spotkaniu zwykle nie uczestniczą dzieci, zawsze natomiast jest ksiądz, który omawia zagadnienie, a następnie czuwa nad przebiegiem dyskusji. Wśród omawianych dotychczas tematów były m.in.: „Życie i nauczanie św. Pawła” (w związku z Rokiem Pawłowym), „Powstanie świata”, „Czy wiara i wiedza się wykluczają”, „O świętości w codzienności”. Dużo emocji wzbudziły dyskusje o antykoncepcji, homeopatii czy metodzie in vitro. Odbył się też cykl spotkań poświęconych sakramentom.
Wszystkie spotkania sprawiają ich uczestnikom wielką radość. Czują się po nich umocnieni i ubogaceni. Wspólna z dziećmi modlitwa i zabawa pozwalają przeżyć wspaniałe chwile, pokazując, że te dwie sfery doskonale daje się pogodzić. Pogłębiona wiedza i rozwiane wątpliwości nie tylko wpływają na kształtowanie osobowości i doskonalenie życia duchowego, ale też są pomocne w zajmowaniu stanowiska zgodnego z nauką Kościoła w kontaktach na zewnątrz grupy.
Dobrze jest iść z Jezusem drogą do Emaus, zaprosić Go do stołu. Ważne, by rozpoznawszy Pana, zawrócić, żeby z innymi podzielić się Dobrą Nowiną